Eerste dagen

Hola amigos,

Wat een ontzettend heerlijk land. Het vliegen ging goed totdat we in Lima aankwamen. We moesten daar onze bagage ophalen en opnieuw langs de douane. Gelukkig ging dat allemaal goed (enige jammere is dat mijn slotje gejat is, maar goed) en hebben we daar helemaal geen problemen mee gehad. Echter toen we onze bagage opnieuw wilde inleveren om de vlucht van Lima naar Cuzco te halen, bleek het dat we te laat waren en de gate al gesloten was. Ga maar in de rij staan (80 mensen) staan om je ticket om te boeken. De groeten, naar een andere man toegelopen om hetzelfde verhaal te houden. Deze meneer was een stuk vriendelijker, hij bracht ons even naar een loketje waar we vooraan konden staan en we daar geholpen zouden worden. Inmiddels stonden eral 30 andere achter ons welke hetzelfde probleem hadden, oftewel het was fantastisch geregeld! Maar goed, onze tickets werden omgeboekt en met anderhalf uur vertraging kwamen we uiteindelijk toch aan in Cuzco. Wat een prachtige!!! stad. Eerst vliegend rond de bergen om vervolgens over de huisjes en weer de bergen te vliegen. Tot daar ineens uit het niets een vliegveld was. Op het vliegveld stond Cristina ons op te wachten. Met een traditioneel bordje: Lucas, Pim & Romy. Doordat we vertraging hadden stond ze al een uur op ons te wachten. Even was ze bang dat er onderweg iets fouts gegaan was. Met de taxi (wat een chaos) vervolgens naar haar huisje gereden. Wat een mooi huisje heeft ze (foto´s volgen nog als ik met mijn eigen laptop op internet kan). Eerst even wat gerust en gegeten te hebben (uiteraard typisch Peruaans eten), zijn we de stad in gegaan.

Om jullie jaloers(?) te maken: Het is hier ontzettend lekker warm. Rond de 22 graden met een heerlijk zonnetje. Oftewel we zijn al bijna bruin (Lucas al bijna rood). Het is hier dus echt goed vertoeven. Vele malen beter dan verwacht. Zo blijkt het maar weer dat als je je voorbereid op wat slechts, dan valt het uiteindelijk allemaal reuze mee.

Ook zijn we al bezig met wat Spaans van Cristina, die overigens prima Engels kan spreken, wat het het een stuk makkelijker maakt.

Qua panfluit belofte. Gisteren op een marktje ontzettend mooie panfluiten gezien, uiteraard kon ik het niet laten om er eentje te kopen. Samen met een boekje en hopelijk wat hulp van de Inca´s, moet het toch wel goed komen. Degene waar ik het van kocht floot een stukje om te laten zien dat het een goed ding was (Waar is toch dat zebrahondje voor?). Alsof hij wist dat we uit Nederland kwamen. Dus over 3 maanden ga ik jullie allemaal blij/boos maken met wat Peruaanse klanken.

Helaas eindigd het vakantiegevoel bijna aangezien we morgen beginnen op het project. Ze zijn ontzettend benieuwd wie wij zijn. Uiteraard is dat ook andersom. Cristina is al een heel lief vrouwtje, dus ze zullen wel allemaal zo zijn? Met Cristina kunnen we dus heel goed opschieten en ze wil alles voor doen en regelen. Morgen beginnen we met de Spaanse curses, echt een vereiste om hier te kunnen leven, omdat niemand Engels kan.

Ten slotte, Wifi & Internet is sporadisch. Volgens Cristina heeft ze vanaf maandag internet. Echter zijn we daar maar sommige weekenden. Oftewel heerlijk relaxed!