Hoppen van stad naar stad

Buenos dias,

Daar zijn we weer. Nu uit de stad Ica. Volgens de hosteleigenaar een simpel stadje, waar een paar dingen te beleven zijn. Uiteraard Plaza de Armes (wat is het hoofdplein in iedere stad), nog een ander Plaza, een winkelcentrum, plaatselijk museum en Huacachina. Voordat ik verder ga met het verhaal in Ica, kom ik eerst terug op de Colca Canyon.

De Colca Canyon, de diepste canyon van de wereld. Vroeg opstaan (3 uur) om vervolgens om half 4 opgepikt te worden. Bij de deur staat op een vrolijk, lachend meisje te wachten. Vol enthousiasme. Dat konden wij nog niet helemaal verwerken, helemaal niet omdat we ons fototoestel hebben laten liggen in het restaurant waar we gegeten hebben. Na 10 minuten terug te zijn gekomen, lag het er niet meer, en niemand wist er iets van. Helaas, bijna 400 mooie, schitterende foto's kwijtgeraakt. Deze zijn we nu aan het proberen in te halen, toch blijft het zonde van alle foto's. Gelukkig werd ze wel rustig toen we in de bus zaten, dus konden we nog wat verder slapen, voor zover dat lukte. Doordat de aardbeving het halve gebied vernietigd heeft, is er een alternatieve route gemaakt. De wegen zijn niet te belopen en tijdens de tour zagen we nog steeds stenen omlaag donderen. De eerste dag was het allereerst de condors bekijken. Deze hebben we wel degelijk gezien, in totaal 8. Vliegend over je hoofd. Ook lijkt het er vol te staan met Japanners/Chinezen, iedere keer als er eentje overheen komt vliegen hoor je Oooow en Waaauw geluiden. Het is dus ook onmogelijk om hem te missen als je er onder staat. Vervolgens zijn we 2/3 uur naar beneden lopen, vanaf boven helemaal naar beneden lopen. Erg mooi, en zeker zo warm. Onderweg werd ons een aantal dingen over de condor verteld, zeer interessant. Beneden aangekomen, kunnen we lekker genieten van de Oassis. Lekker gezwommen, even gerust en vervolgens weer omhoog gelopen naar een ander dorpje. Tijdens het omhoog lopen tijd lang met de gids gesproken (Patricia). Een 20 jarig meisje die nu al een tijdje dit werk doet. Erg leuk om haar ontmoet te hebben. Heerlijk geslapen en de volgende dag terug gelopen naar de Oassis om vervolgens daar weer te rusten. Het lijkt dat we altijd pech hebben met de groep waar we meegaan. Bij de Salkantay waren we de enige twee, bij Lake Titicaca was de groep niet heel enthousiast en ook deze keer was het niet veel. De groep bestond uit 2 Nederlanders (wijzelf), 1 Belg (die na dag één al helemaal kapot was, en daardoor ook in de Oassis is blijven hangen) en 5 Fransen. 5 Fransen, dat wil zeggen dat de voertaal duidelijk Frans. Om het nog erger te maken, enkel één persoon kon maar Engels, wat de communicatie dus ook nog ingewikkelder maakte. De laatste dag zijn we weer teruggekeerd naar Arequipa. Het waren 3 ontzettend mooie dagen, absoluut de moeite waard om te gaan lopen. De tour was afgelopen en we werden thuis opgewacht door een politieagent, die blijkbaar te horen had gekregen dat we onze camera kwijt waren geraakt. Hij wilde wel even met ons meelopen naar het restaurant om even het een en ander duidelijk te maken. Het was overduidelijk een vriend van Sjakie en de hosteleigenaar. Omdat ik niet wist wie het gestolen had, was het toch wel erg moeilijk om terug te gaan. Daardoor heb ik besloten om dat maar niet te doen en heb ik de politieagent vriendelijk bedankt. Even later zag ik hem lekker Patience op de computer, verder niets mis mee, vindt ik ook een leuk spel, maar niet voor onder werktijd. Hierdoor blijkt het toch maar weer dat die politie hier je beste vriend kan wezen en er absoluut tekenen zijn van corruptie.

Zoals ik begon met het verhaal, we zitten nu in Ica. Gisteren hebben we een busrit van 12 uur gehad, erg vermoeiend en slapen in de bus gaat moeilijk ondanks dat je best vermoeid bent. Aangekomen in Ica, het hostal opgezocht dat ons wel prima leek. Daar aangekomen werd ons meteen gevraagd of we een buggy/sandsurfing wilde doen. Uiteraard, dat was een van de redenen waarom we gekomen waren. Dezelfde middag zijn we dus nog gaan buggy rijden en sandsurfing. Ontzettend leuk om te doen. Echt heel gaaf! Zou het zo nog een keer doen.

Vandaag de dag hebben we alweer reisplannen op het programma staan. We gaan over een paar uur van Ica naar Paracas, een busrit van (slechts) 2 uur. Daar gaan we naar de Ballestas eilanden om wat dieren te spotten. Mijn volgende verhaal zal dus vandaar of vanuit Lima komen. Gisteren hebben we uitgerekend dat we hier nog maar 8 dagen hebben. De tijd is echt omgevlogen.

Hasta luego!